અજવાસના અક્ષર

મૌન સદીઓનાં બને છે આગના અક્ષર

ભાગશે ભગવો સમેટી સંત ને ઈશ્વર 

રામને આ દ્રશ્યની તો કલ્પના ક્યાંથી?

શમ્બૂકોના હાથમાં અક્ષર અને પથ્થર

દ્વાર ફેલાવી કહે છે મંદિરો ‘આવો’

નાં રહ્યો જ્યારે હવે એ દેવ પર આદર

મોકલ્યા છે આફતોના તેમણે દરિયા

મૂકશે એ પૂષ્પ ક્યાંથી આપણા પથ પર

તેમને ફરકાવવા દો વાવટા કાળા

સૂર્ય તો મૂક્યે  જશે અજવાસના અક્ષર