એક સમણું એટલું પગભર થયું
આપમેળે ચાલવા તત્પર થયું
આંખના પોલાણથી જ્યાં નીકળ્યું
એક પૂરું વિશ્વ તેનું ઘર થયું
દર્પણો સૌએ ધર્યા રિવાજનાં
ફૂલ જેવું તોય તે પથ્થર થયું
હાથ ઊગી નીકળ્યા અવરોધના
એક માનીને ફરજ કાતર થયું
ને પહોંચ્યું સંશયોની પાર જ્યાં
લાખ એવા પ્રશ્નનો ઉત્તર થયું
No comments:
Post a Comment