રોજના

હૂણને વેશે ફરે છે રોજના

મોતનાં ખિસ્સામાં ભરે છે રોજના

આવતું જોઈ રહ્યા છે રામરાજ

રક્ત ઝાઝમ પાથરે છે રોજના

બીક જેને તૂટતા સામ્રાજ્યની

તે હવાથી પણ ડરે છે રોજના

પાનખર તો ખેરવી લે પર્ણને

વૃક્ષ અહીયાં તો કરે છે રોજના

મૃત્યુને આજે સમર્પિત આ ગઝલ

કે મરશિયા તો અરે છે રોજના