સૂરજ ભણી

 

 

ડુંગરા તોડ્યા અને ખીણો ભરી

મેં રિવાજો સામટા નાખ્યા દળી

ખૂંચવા જેવી રહે ના કાંકરી.

 

ટેકરા ખાડા થયા સમથળ હવે,

ઉપજે મારો કહેતા ગર્વ જ્યાં,

એ જ રસ્તે હું અને આ પળ હવે.

 

સાંભળી વાતો અહીં જે ભીંતની,

ક્યાંક માથું ઉંચકે ના તે ફરી,

આમ તો ભીંતો હશે અતીતની.

 

એક બિંદુ વાક્ય પૂરું થાય ત્યાં

એ જ બિંદુમાં વિસામો  બે ઘડી,

શબ્દ બીજે તો ઘડી રોકાય ના.

 

અંધકારોના ઉધામા અવગણી,

આ અમારી સૂર્યવંશી ચેતના,

શબ્દ સંગાથે હવે સૂરજ ભણી.